استناد حضرت علی به حدیث غدیر

امام على عليه السلام و غديرخم

 

 اگر حضرت على عليه السلام در روز غدير براى خلافت نصب شده بودند، چرا براى اثبات حق خود به آن استناد نكردند؟

 

مسأله غدير و نصب اميرمؤمنان عليه السلام به خلافت در آن روز بارها مورد استناد آن حضرت قرار گرفته است.
علامه امينى در موارد متعددى استنادات اميرمؤمنان عليه السلام را از طريق منابع اهل سنت ذكر كرده است16. برخى از اين موارد عبارتند از:

1. در روز شورى17،
2. در زمان خلافت عثمان18،
3. هنگام ورود به كوفه در سال 35 هجرى19،
4. در جنگ جمل20،
5. در جنگ صفين21.

 

 

در اينجا به جهت اختصار تنها استناد آن حضرت عليه السلام به حديث غدير در روز شورى را نقل مى كنيم:
عامربن واثله مى گويد:

«در روز شورى با على عليه السلام كنار درب خانه ايستاده بودم و شنيدم او خطاب به آنان فرمود: من براى شما دليلى مى آورم كه احدى نمى تواند بر آن خدشه اى وارد كند. سپس فرمود: اى جماعت! آيا در ميان شما كسى هست كه پيش از من به يگانگى خداوند ايمان آورده باشد؟ گفتند: نه!
ـ آيا در بين شما كسى هست كه برادرى چون جعفر طيار داشته باشد كه با ملائك پرواز مى كند؟ گفتند: نه!
ـ آيا كسى از شما غير از من عمويى همچون حمزه شمشير خدا و شمشير رسول خدا صلى الله عليه و آله دارد؟ گفتند نه!
ـ آيا غير از من كسى از شما همسرى چون فاطمه عليهاالسلام، دختر پيامبر صلى الله عليه و آله و سرور زنان اهل بهشت دارد؟ گفتند: نه!
ـ آيا كسى از شما هست كه (به دستور قرآن)پيش از نجوا با پيامبر صلى الله عليه و آله صدقه داده باشد؟ گفتند نه!
ـ آيا در ميان شما غير از من كسى هست كه پيامبر صلى الله عليه و آله درباره اش فرموده باشد: «من كنت و مولاه فعلى مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه وانصر من نصره، ليبلغ الشاهد الغايب»22 گفتند: نه!
افزون بر اميرمؤمنان عليه السلام، حضرت صديقه طاهره عليهاالسلام نيز به حديث غدير استناد كرده و در اعتراضات خود آورده اند: «آيا سخن رسول خدا در غدير خم را از ياد برده ايد كه فرمود: (هركس را مولا منم اين على عليه السلام مولاى اوست) و نيز اينكه فرمود: «جايگاه تو (على) نسبت به من مانند جايگاه هارون نسبت به موسى عليه السلاماست؟»23.
پس از آن حضرت نيز امام حسن مجتبى عليه السلام و امام حسين عليه السلام در مواردى به اين مسأله استناد كرده اند24. غير از اهل بيت عصمت عليهم السلام بسيارى از صحابيان و ديگران و حتى كسانى از دشمنان اميرمؤمنان چون عمروبن عاص به اين مسأله استناد كرده اند25. استناد به اين حديث در قرون بعدى نيز ادامه يافته تا آنجا كه مأمون خليفه عباسى نيز به صف استنادكنندگان به اين حديث پيوسته است26.

 

16. بنگريد: الغدير، ج 1، ص 159ـ163.

17. همان، ص 159 – 163.

18. همان ص 163ـ166.

19. همان، ص 166ـ186.

20. همان، ص 186ـ187.

21. همان، ص 195ـ196.

22. براى آگاهى بيشتر ر.ك: الغدير، ج 1، صص 159ـ213.

23. بنگريد: الغدير، ج 1، ص 196ـ197.

24. همان، ص 197ـ199.

25. همان، ص 199ـ210.

26. همان ص 210ـ213.

 

منبع: هدانا برگرفته از پرسمان، امـام شناسى.

ویژه نامه امامت پژوهی و فرقه های مذهبی

ویژه نامه اعتقادات و پاسخ به شبهات