ارتباط «انسان كامل» با اسم اعظم الهى چگونه است؟

انسان كامل، مانند آينه‏ اى است كه در پهنه نظام كيهانى، گسترده است و خدا را به خوبى نشان مى‏دهد. از عالم عقل تا آخرين ذره مادى- در قوس نزول- و از نازل‏ترين ذرّه تا عالى‏ترين دُرّه نادره عقلى- در قوس صعود- كشيده است و به همين جهت، همه اسما و اوصاف الهى را نشان مى‏دهد. به بيان ديگر، از آنجا كه انسان كامل مظهر الهى است، جامع و مظهر همه اسماى او نيز خواهد بود. همان اسمايى كه خداوند سبحان، به صورت علم لدنى، به انسان كامل آموخته است.(1)

در واقع از آنجا كه خليفه، به معناى مظهر است و خداوند داراى اسما و صفات گوناگونى است انسان كامل نيز مظهر اين اسما خواهد بود به عنوان مثال خداوند، به هر چيزى دانا و بر هر چيزى توانا است و زنده‏اى است كه هرگز نمى‏ميرد از اين رو انسان كامل، كسى است كه به اذن الهى به «كل شى‏ء عليم و قدير و الحى الذى لا يموت» است. البته اين اسما به مقدارى كه در جهان امكان ظهور دارد و ميسّر است، براى انسان كامل نيز مقدور مى‏باشد.(2)

پُر و مالامال از نور حق است‏

جام تن بشكست نور مطلق است‏
نور خورشيد ار بيفتد بر حدث‏

او همان نور است نپذيرد خبث‏
(3)

چون بپرّاند مرا شه در روش‏

مى‏پرم بر اوج دل چوپرتوش‏
همچو ماه و آفتابى مى‏پرم‏

پرده‏هاى آسمان‏ها مى‏درم‏
(4)

(1) بقره (2)، آيه. 31
000 (2) تفسير موضوعى قرآن كريم، ج 6، صص 167- 171 ج 7، ص 163 ج 9، ص. 31
000 (3) مثنوى معنوى، دفتر 2، ابيات 3410-. 3411
000 (4) همان، ابيات 1158-. 1159

پرسمان