آيا قدرت مرتاض ها واقعيت دارد
نيروى مرتاضان
پرسش 19 . آيا نيروى مرتاض ها واقعيت دارد؟ چرا خداوند به آنان چنين نيروى خارق العاده اى داده است؟
بدون ترديد، افعال خارق العاده اى وجود دارد كه يا ما آن را خود ديده ايم، يا به حد زيادى براى ما نقل شده كه به آن يقين پيدا كرده ايم. برخى از اينها مستند، به اسباب عادى است كه از چشم حسّى ما خارج است؛ مانند كسى كه دارويى به بدن خود ماليده، داخل آتش مى شود و نمى سوزد.
اما بعضى از آنها مستند به هيچ سببى از اسباب طبيعى و عادى نيست؛ مانند خبر دادن از غيب، ايجاد محبت و يا دشمنى، بيمار كردن، شفا بخشيدن و برخى كارهايى كه مرتاض ها نيز انجام مى دهند.
اما اين گونه كارها ـ با اختلافى كه در نوع آنها هست ـ مستند به قوّت اراده و شدت ايمان به تأثير «اراده» است؛ چرا كه اراده، تابع علم و ايمان قلبى است و توجه ايمان آدمى به تأثير اراده هر چه بيشتر باشد، اراده هم مؤثرتر مى شود. شدت قوت اراده هم متوقف بر انجام دادن اعمالى است كه هر دين و مذهبى، بر اساس نگرش خويش به پيروان خود دستور مى دهد.
گفتنى است انجام دادن يك سلسله اعمال خاص توسط مرتاض، نَفْس را از علل و اسباب خارجى، مأيوس ساخته به طورى كه مستقل و بدون استمداد از اسباب طبيعى، مى تواند كارى انجام دهد.
به هر روى، اثر رياضت اين است كه براى نفس، حالتى حاصل مى شود كه مى فهمد، مى تواند مطلوب را انجام دهد؛ يعنى، هنگامى كه رياضت به طور كامل انجام گرفت، نفس طورى مى شود كه اگر مطلوب را اراده كند، حاصل مى شود. مثل اينكه روح را براى كودكى در آينه احضار نمايد، يا مدت زمان مديدى، گرسنه باشد، يا روى آب راه رود و …46.
در اينجا تذكر چند مطلب بايسته است:
شاید این مطالب را هم بپسندید:
1. اين مطالب واقعيت دارد.
2. خداوند بر اساس مكانيسمى كه در نفس آدمى قرار داده است، او را توانا نموده كه بر اثر اعمالى، به لايه هايى از نيروى نفس خويش دست يازد و اين يكى از سنت هاى الهى است كه هر فعاليتى، نتيجه خاص خودش را داشته باشد.
3. نظر دين به اين اعمال ـ كه گاهى تحت عنوان عرفان عملى و سلوك عرفانى مطرح مى شود ـ يك نظر استقلالى نيست؛ بلكه نظر آلى و طريقى است؛ زيرا معلوم است كه ذائقه دين، راضى به اين نيست كه مردم به امرى سرگرم باشند كه ربطى به معرفت خداوند متعال و عبادت او ندارد.
دينى كه مى گويد: «إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللّهِ الاْءِسْلامُ»47 (در نظر خدا، دين عبارت است از تسليم) چطور ممكن است راضى شود مردم عبادت و معرفت خداوند را كنار گذاشته و تنها به رياضت نفس ـ آن هم براى رسيدن به يك سلسله نتايج غير عبادى و خدايى ـ بپردازند؟
متأسفانه برخى با اين عمل، دين را از مجراى اصلى خويش دور ساخته و عرفان دينى را به مثابه دكه اى براى جمع كردن مريد و اشتغال به يك سلسله اعمال تبديل كرده اند.
46. در اين باب نگا: الميزان، ج1، صص 365 ـ 363 و ج6، صص 272 ـ 275.
47. آل عمران 3، آيه 19.
منبع: هدانا برگرفته از پرسمان، کتاب پرسش ها و پاسخ ها «عرفان و عشق» .
