آيا تشريع توبه و دعوت به آن سبب اشاعه و ترويج گناه و ترك طاعت نمى گردد؟

آيا تشريع توبه و دعوت به آن سبب اشاعه و ترويج گناه و ترك طاعت نمى گردد؟ زيراوقتى انسان تعيين كرد كه خداوند توبه او را مى پذيرد, جرات و آمادگى اش بر گناه بيشتر مى شود

اولا توبه يعنى بازگشت و پشيمانى از گناه، آن هم بازگشت و پشيمانى واقعى نه از روى نيرنگ و خدعه. چنين توبه اى اساسا توبه نيست و پذيرفته نمى شود.

ثانيا تشريع توبه براى جلوگيرى از ياس و نوميدى شخص گناهكار، و تشويق او به اصلاح است. علوم تربيتى و رواشناسى نيز اين امر را ثابت كرده است كه از بدترين حالات روحى كه سبب گمراهى و بدبختى انسان مى شود، نااميدى و ياس از آينده است. خطرات و ناگوارى هاى حاصله از اين حالت بسيار زيانبارتر از آسان گرفتن گناه است. علاوه بر اين دين اسلام شرايطى براى توبه و شخص توبه كننده قرار داده است. به گونه اى كه هم حصول آن شرايط امرى آسان نيست و هم هيچ كس نمى داند كه آيا حتماخداوند توبه او را مى پذيرد يا نه. از اين رو جايى براى سئوال مذكور باقى نمى ماند.

تفسير الميزان ج 4 ص 249، طباطبائى- سيد محمد حسين