پرسش:زلزله اي مي آيد و هزاران انسان از بين ميروند علاوه بر انسان ممکن است هزاران حيوان هم از بين بروند علاوه بر اون ميليون ها موجوداتي که ما نمي بينم هم در اين زلزله از بين ميروند آن هم به بدترين حالت جنگلي آتش ميگيرد هزاران موجوداتي که ما ميبينم و ميليون چرا چنين اتفاقاتي ميفتند؟
پاسخ(حجت الاسلام ایمانی):
1ـ چشمها را باید شست جور دیگر باید دید. در منطق حکمای الهی هیچ چیزی از بین نمی رود. وجود ، نه از عدم زاده می شود و نه عدم می گردد. لذا از نگاه قرآنی ما از عدم نمی آییم و به عدم نمی رویم ؛ از این رو فرمود: « وَ إِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلاَّ عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ ــــ و هیچ چیزی نیست مگر آنکه خزائن آن نزد ماست و ما آن را نازل نمی کنیم مگر به اندازه ی معلوم و معیّن»(الحجر:21) ؛ در حکمت اسلامی نیز به برهان عقلی اثبات شده که تمام موجودات مادّی در قوس نزول هستی از خداوند متعال صادر گشته و در قوس صعود به سوی او بازگشت می کنند. « … إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ ـــ ما از آن خداییم و به سوی او بازگرنده ایم » (البقرة:156).
مشکل شما بزرگوار این است که عالم را خلاصه می کنید در جهان مادّی ؛ لذا خیال می کنید مردن یعنی از بین رفتن ؛ در حالی که مردن یعنی رها گشتن از بند مادّه و وارد شدن به عالمی وسیعتر به نام عالم برزخ. ضمناً عالم برزخ منحصر به انسان هم نیست ؛ بلکه هر موجودی با مرگی متناسب با وجود خویش ، وارد عالم برزخ می شود ؛ «… لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ أَلا إِلَى اللَّهِ تَصيرُ الْأُمُور ــــــ تمامى آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن اوست؛ آگاه باشيد كه همه امور تنها بسوى خدا بازمىگردند » (الشورى:53)
پس اگر بازگشت به عالم برزخ و بالاتر از آن به عالم آخرت و برتر از آن به سوی مقام اسماء الله ، بد و ناخوشایند است ، حقّ با شماست ؛ و مردن بد است.
شاید این مطالب را هم بپسندید:
امّا اینکه مردن اینها را به بدترین حالت توصیف فرمودید ، عرض می شود ، مردن ، مردن است و بد و خوب ندارد. چه کسی با تصادف بمیرد یا با بیماری یا … مرده است ؛ و مردن و وارد عالم برزخ شدن سرنوشت حتمی تک تک موجودات عالم ، و بلکه حتّی سرنوشت خود عالم است ؛ امّا باقی دیگر بهانه است. هر که اجلش رسیده رفتنی است ؛ لکن سنّت خدا بر آن واقع شده که این رفتنها بهانه های طبیعی نیز داشته باشد. چرا که اگر غیر این بود ، همه انسانها دست آشکار خدا را در مرگ موجودات می دیدند و آن وقت دیگر ایمان آوردن به خدا هنری نبود.
2ـ هیچ سگی تا کنون گربه نخورده و هیچ پلنگی نیز آهو نخورده و هیچ خرسی نیز انسان نخورده است. اگر موجود زنده ی داخل شکم موجود دیگر باشد ، تا نمرده ، هنوز خورده نشده است ؛ و وقتی مرد ، دیگر آن شیء داخل شکم ، موجود زنده نیست بلکه گوشت است. پس سگ و پلنگ و خرس، گوشت می خورند و گربه و آهو و انسان با مردن ، تشریف می برند به عالم برزخ ؛ البته هم با بدنشان هم با روحشان. چون بدن غیر از مادّه است ؛ مادّه حامل بدن است نه خود بدن. بدن موجودات زنده ، همان قالب زنده ای است که بر قامت گوشت و استخوان پوشانده شده و موجب زنده گشتن آن موادّ شده است. لذا موجودات بعد از مردن ، با بدنی غیر مادّی در عالم برزخ حضور می یابند ؛ تقریباً شبیه ابدانی که در خواب می بینیم.
البته عوام خیال می کنند بدن همان گوشت و استخوان است ؛ و آنچه هنگام مرگ از مادّه جدا می گردد ، روح می باشد ؛ امّا در قرآن کریم چنین تعبیری نیست. طبق نظر قرآن کریم ، انسان هنگام مردن ، با تمام حقیقتش وارد برزخ می شود. در روایات نیز تصریح شده که انسانها در عالم برزخ بدنهایی شبیه ابدان دنیایی دارند ، لکن بدنهایی غیر مادّی.
حقایق ملکوتی در قالب ابدان از عالم بالا تنزّل می کنند بر موادّ عالم مادّه ؛ و چند صباحی همراه مادّه اند و آنگاه دوباره به عالم بالا صعود می کنند ؛ و این موادّند که در این صور و ابدان می چرخند و بدنها هیچگاه خوده نمی شوند و از بین نمی روند ؛ بلکه با رها نمودن مادّه دوباره به اصل خویش مراجعت می کنند.
پس چشمها را باید شست ، جور دیگر باید دید. فرق بین چشم مومن به غیب و چشم کافر به غیب نیز در همین نوع نگاه به عالم است ؛ و الّا به صرف خدا خدا گفتن کسی مومن نمی شود. لذا خداوند متعال در وصف مومنان چنین فرمود: «ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فيهِ هُدىً لِلْمُتَّقينَ (2) الَّذينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ (3) وَ الَّذينَ يُؤْمِنُونَ بِما أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ ــــــ آن كتاب با عظمتى است كه شك در آن راه ندارد؛ و مايه هدايت پرهيزكاران است. (2) (پرهيزكاران) كسانى هستند كه به غيب ايمان مىآورند؛ و نماز را برپا مىدارند؛ و از تمام نعمتها و مواهبى كه به آنان روزى دادهايم، انفاق مىكنند. (3) و آنان كه به آنچه بر تو نازل شده، و آنچه پيش از تو نازل گرديده، ايمان مىآورند؛ و به رستاخيز يقين دارند» (بقره)
یعنی اینها یقین دارند که عالم ، پشت صحنه دارد ؛ و چیزی نابود نمی شود ؛ لذا نمازشان هدر نمی رود و انفاقشان در پشت صحنه ی عالم ذخیره می شود ؛ و یقین دارند که تمام کتب آسمانی حقیقی ، از پشت صحنه ی عالم آمده اند ؛ و از آنجا خبر می دهند ؛ و یقین دارند که همه ی امور به سوی عالم آخرت می روند ؛ نه به وادی عدم.
