مقصود از توسل چيست

حقيقت توسّل

 

 

 مقصود از توسّل چيست؟ آيا دليل معتبرى از شيعه و سنى بر درستى آن وجود دارد؟

 

نکته:

توسّل در لغت به معناى مدد جستن از وسيله براى نيل به مقصود است. انسان براى رسيدن به مراد خويش، بايد به اسباب و واسطه هاى فيض، متوسل شود. ايجاد مزرعه اى آباد، جز از طريق شخم زدن زمين و كاشتن نهال و دادن آب و كود به مقدار مشخص و زمان معيّن و… امكان پذير نيست.

بر اين اساس، توسّل ـ به معناى استفاده از اسباب ـ لازمه زندگى انسان در جهانى است كه بر آن قانون اسباب و مسببات حاكم است.

مقصود از توسّل در اصطلاح مسلمانان، تمسّك جستن به اولياى الهى در درگاه خداوند، به منظور برآمدن نيازها است.

 

ريشه قرآنى توسّل :

 

خداوند امورى را به عنوان اسباب و وسايل در جهت تقرب و نزديكى به درگاه خويش قرار داده و ما را به توسّل به آن امور، فرمان داده است:

 «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ»[259]؛

«اى مؤمنان! پرواى الهى داشته باشيد و به سوى او وسيله تحصيل كنيد».

با توجه به عدم تقييد كلمه «وسيله» اطلاق آن، شامل هر چيزى مى شود كه صلاحيت نزديك كردن انسان به پيشگاه خداوند را دارد.

همان طور كه نماز، روزه، احسان به يتيم، دستگيرى از مستمندان، خدمت به خلق خدا و… اسباب و وسايل تقرب به خداوند هستند؛ استمداد از پيامبران و اولياى الهى نيز وسيله تقرب به خداوند است. از اين رو هنگام دعا، خداوند را به حق بندگان صالح و آبرومند درگاه او، قسم مى دهيم و يا از اولياى الهى مى خواهيم كه براى ما در درگاه الهى دعا كنند.

با توجه به ريشه قرآنى توسّل، آيات و روايات فراوانى بر درستى و لزوم توسّل به اولياى الهى وجود دارد.

 

 

 

منبع: هدانا برگرفته از پرسش ها و پاسخ ها«دعا و توسل».

ویژه نامه امامت پژوهی