زيارت جناب سلمان
از برنامه هاى خوب زوّار در کاظمین رفتن به شهر مدائن براى زیارت عبد صالح الهى جناب سلمان محمّدى (رضوان الله علیه) مى باشد، کسى که:
1ـ مرحوم «علاّمه مجلسى» مى گوید: به سندهاى مختلف از امام صادق(علیه السلام) نقل شده که ایمان ده درجه دارد; مقداد در درجه هشتم و ابوذر در درجه نهم، و سلمان در درجه دهم قرار گرفته است!(1)
2ـ او به شرافت «سَلْمانُ مِنّا اَهْلَ الْبَیْتِ; سلمان از ما اهل بیت است» مفتخر شده و رسول خدا(صلى الله علیه وآله) در فضیلت او فرموده است: «سَلْمانُ بَحْرٌ لا یُنْزَفُ، وَکَنْزٌ لا یَنْفَدُ، سَلْمانُ مِنّا اَهْلَ الْبَیْتِ، سَلْسَلٌ یَمْنَحُ الْحِکْمَةَ، وَیُؤْتِى الْبُرْهانَ; یعنى سلمان دریایى است که نمى خشکد و گنجى است که تمام نمى شود، سلمان از ما اهل بیت است، آب گوارایى است که حکمت مى بخشد و برهان مى دهد».(2)
3ـ امیرمؤمنان(علیه السلام) او را همانند لقمان حکیم(3) معرّفى کرده است.
کیفیّت زیارت آن جناب:
«سیّد بن طاووس» در «مصباح الزائر» چهار زیارت براى آن بزرگوار نقل کرده که ما در این جا به ذکر یکى از آن چهار زیارت اکتفا مى کنیم: نزد قبر او، رو به قبله می ایستی و می گویی:
شاید این مطالب را هم بپسندید:
اَلسَّلامُ عَلى رَسُولِ اللهِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللهِ خاتَمِ النَّبِیّینَ، اَلسَّلامُ عَلى اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ سَیِّدِ الْوَصِیّینَ،
سلام بر رسول خدا محمّد بن عبدالله خاتم پیمبران سلام بر امیر مؤمنان آقاى اوصیا
اَلسَّلامُ عَلَى الاَْئِمَّةِ الْمَعْصُومینَ الرّاشِدینَ، اَلسَّلامُ عَلـَى الْمَلائِکَةِ الْمُقَرَّبینَ،
سلام بر امامان معصوم راهنما سلام بر فرشتگان مقرّب درگاه حق
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا صاحِبَ رَسُولِ اللهِ الاَْمینِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وَلِىَّ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ،
سلام بر تو اى یار نزدیک و امین رسول خدا سلام بر تو اى دوست ویژه امیر مؤمنان
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مُودَعَ اَسْرارِ السّادَةِ الْمَیامینِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا بَقِیَّةَ اللهِ مِنَ الْبَرَرَةِ الْماضینَ،
سلام بر تو اى که به تو سپرده شد اسرار بزرگان خجسته سلام بر تو اى یادگار خدا از بندگان نیک حق که از جهان رفتند
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ،
سلام بر تو اى اباعبدالله و رحمت خدا و برکاتش
اَشْهَدُ اَنَّکَ اَطَعْتَ اللهَ کَما اَمَرَکَ، وَاتَّبَعْتَ الرَّسُولَ کَما نَدَبَکَ،
گواهى دهم که براستى تو فرمانبردارى کردى از خداوند چنانچه دستور داده بود و پیروى کردى از رسولش همان طور که خواسته بود
وَتَوَلَّیْتَ خَلیفَتَهُ کَما اَلْزَمَکَ، وَدَعَوْتَ اِلَى الاِْهْتِمامِ بِذُرِّیَّتِهِ کَما وَقَفَکَ،
و ملازم گشتى جانشین او را چنانچه لازم کرده بود و مردم را به اهمّیّت دادن به اولاد حضرت خواندى آن سان که تو را واقف گردانید
وَعَلِمْتَ الْحَقَّ یَقیناً وَاعْتَمَدْتَهُ کَما اَمَرَکَ،
یقینى حق را دانستى و بدان تکیه کردى همانطور که دستورت داده بود
اَشْهَدُ اَنَّکَ بابُ وَصِىِّ الْمُصْطَفى، وَطَریقُ حُجَّةِ اللهِ الْمُرْتَضى،
گواهى دهم که تویى واسطه رسیدن به وصى مصطفى و راه وصول به حجّت خدا امام مرتضى
وَاَمینُ اللهِ فیمَا اسْتُودِعْتَ مِنْ عُلُومِ الاَْصْفِیآءِ،
و امین خدا هستى در آنچه به تو سپرده شده بود از دانش برگزیدگان
اَشْهَدُ اَنَّکَ مِنْ اَهْلِ بَیْتِ النَّبِىِّ، اَلنُّجَبآءِ الْمُخْتارینَ لِنُصْرَةِ الْوَصِىِّ،
گواهى دهم که براستى تو در زمره خاندان برگزیده پیامبر هستى که براى یارى وصىّ آن حضرت انتخاب شدند،
اَشْهَدُ اَنَّکَ صاحِبُ الْعاشِرَةِ، وَالْبَراهینِ وَالدَّلائِلِ الْقاهِرَةِ،
گواهى دهم که تو داراى درجات ده گانه (یعنى تمام درجات) ایمان و داراى برهان ها و دلیل هاى کوبنده بودى
وَاَقَمْتَ الصَّلاةَ، وَآتَیْتَ الزَّکاةَ، وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ،
و بپا داشتى نماز را و پرداختى زکات را و امر کردى به معروف (کار نیک) و نهى کردى از کار بد
وَاَدَّیْتَ الاَْمانَةَ، وَنَصَحْتَ للهِِ وَلِرَسُولِهِ، وَصَبَرْتَ عَلَى الاَْذى فى جَنْبِهِ حَتّى اَتیکَ الْیَقینُ،
و اداى امانت کردى و براى خدا و رسولش خیرخواهى نمودى و در راه خدا بر آزار دشمنان (دین) شکیبایى کردى تا مرگت فرا رسید
لَعَنَ اللهُ مَنْ جَحَدَکَ حَقَّکَ، وَحَطَّ مِنْ قَدْرِکَ، لَعَنَ اللهُ مَنْ آذاکَ فى مَوالیکَ،
خدا لعنت کند کسى که حقّ تو را انکار کرد و از قدر و مقامت کاست خدا لعنت کند کسى که تو را در مورد سروران و موالیانت آزرد
لَعَنَ اللهُ مَـنْ اَعْنَتَکَ فى اَهْلِ نَبِیِّکَ، لَعَنَ اللهُ مَنْ لامَکَ فـى ساداتِکَ،
خدا لعنت کند کسى که تو را در مورد خاندان پیغمبرت به تعب انداخت خدا لعنت کند کسى که تو را در مورد سادات و بزرگانت سرزنش کرد
لَعَنَ اللهُ عَدُوَّ آلِ مُحَمَّد مِنَ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ مِنَ الاَْوَّلینَ وَالاْخِرینَ، وَضاعَفَ عَلَیْهِمُ الْعَذابَ الاَْلیمَ،
خدا لعنت کند دشمنان آل محمّد را از جن و انس از پیشینیان و پسینیان و چند برابر کند بر آنها عذاب دردناک را
صَلَّى اللهُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ، صَلَّى اللهُ عَلَیْکَ یا صاحِبَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ،
درود خدا بر تو اى ابا عبدالله درود خدا بر تو اى یار رسول خدا درود خدا بر آن حضرت و بر آلش
وَعَلَیْکَ یا مَوْلى اَمیرِالْمُؤْمِنینَ، وَصَلَّى اللهُ عَلى رُوحِکَ الطَّیِّبَةِ، وَجَسَدِکَ الطّاهِرِ،
و بر تو اى دوست با صفاى امیر مؤمنان و درود خدا بر روان پاک و پیکر پاکیزه ات
وَاَلْحَقَنا بِمَنِّهِ وَرَأْفَتِهِ اِذا تَوَفّانا بِکَ، وَبِمَحَلِّ السّادَةِ الْمَیامینِ، وَجَمَعَنا مَعَهُمْ بِجِوارِهِمْ فى جَنّاتِ النَّعیِمِ،
و (از خدا خواهیم که) ما را به مهر و لطف خود هنگامى که میراندمان به تو و به جایگاه بزرگان خجسته مان ملحق کند و گرد آورد ما را با ایشان و در جوارشان در بهشت هاى پر نعمت
صَلَّى اللهُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ، وَصَلَّى اللهُ عَلى اِخْوانِکَ الشّیعَةِ الْبَرَرَةِ مِنَ السَّلَفِ الْمَیامینَ،
درود خدا بر تو اى ابا عبدالله و درود خدا بر برادران شیعه نیکویت از گذشتگان خجسته
وَاَدْخَلَ الرَّوْحَ وَالرِّضْوانَ عَلَى الْخَلَفِ مِنَ الْمُؤْمِنینَ، وَاَلْحَقَنا وَاِیّاهُمْ بِمَنْ تَوَلاَّهُ مِنَ الْعِتْرَةِ الطّاهِرینَ،
و وارد کند خوشى و خشنودى خود را بر آن کسانى که به یادگار مانده اند از مردمان با ایمان و برساند ما و ایشان را به عترت پاک پیامبر که دوستشان دارى
وَعَلَیْکَ وَعَلَیْهِمُ السَّلامُ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ.
و بر تو و بر آنها همگى سلام و رحمت و برکات خدا باد.
سپس هفت مرتبه سوره «انا انزلناه» مى خوانى، آنگاه آنچه از نمازهاى مستحبى خواستى کنار قبرش بجاى مى آورى(4) و سپس وداع ذیل را که «سیّد بن طاووس» آورده، مى خوانى:
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یااَباعَبْدِاللهِ،اَنْتَ بابُ اللهِ الْمُؤْتى مِنْهُ،وَالْمَأْخُوذُ عَنْهُ،
سلام بر تو اى ابا عبدالله تویى درگاه خداوند که از آن در آیند و از آن بگیرند
اَشْهَدُ اَنَّکَ قُلْتَ حَقّاً، وَنَطَقْتَ صِدْقاً، وَدَعَوْتَ اِلى مَوْلاىَ وَمَوْلاکَ عَلانِیَةً وَسِرّاً،
گواهى دهم که تو سخن به حق گفتى و مردم را به صدق و راستى سختى گفتى و دعوت کردى (مردم را) بسوى مولاى من و مولاى خودت آشکارا و پنهانى،
اَتَیْتُکَ زآئِراً وَحاجاتى لَکَ مُسْتَوْدِعاً، وَها اَنَا ذا مُوَدِّعُکَ،
براى زیارت به درگاهت آمده ام و حاجت هایم را به تو سپرده ام و اکنون با تو خداحافظى مى کنم
اَسْتَوْدِعُکَ دینى وَاَمانَتى وَخَواتیمَ عَمَلى، وَجَوامِعَ اَمَلى اِلى مُنْتَهى اَجَلى،
و مذهبم و امانتم و عواقب کارم و هر نوع آرزویى که دارم همه را تا پایان عمر به تو مى سپارم
وَالسَّلامُ عَلَیْکَ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ، وَصَلَّى اللهُ عَلى مُحَمَّد وَآلِهِ الاَْخْیارِ.
و سلام بر تو و رحمت خدا و برکاتش و درود خدا بر محمّد و خاندان نیکویش باد.
سپس بسیار دعا مى کنى و باز مى گردى.(25)
