روزه بیماری که بسیار تشنه می شود
[اگر انسان بیماریی دارد که زیاد تشنه می شود]
مسأله 1727 اگر انسان مرضی دارد که زیاد تشنه می شود و نمی تواند تشنگی را تحمل کند، یا برای او مشقت دارد، روزه بر او واجب نیست (1). ولی در صورت دوم (2) باید برای هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد (3). و احتیاط واجب (4) آن است که بیشتر از مقداری که ناچار است آب نیاشامد و چنانچه بعد بتواند (5) روزه بگیرد، بنا بر احتیاط واجب (6) باید روزه هایی را که نگرفته قضا نماید.
(1) (بهجت:) ولی اگر تا رمضان بعد بتواند روزه بگیرد واجب است قضای آن را بگیرد و در صورت عدم توانائی واجب است برای هر روز یک مد طعام از گندم و جو و مانند اینها صدقه دهد.
(سیستانی:) ولی در صورت دوّم باید برای هر روز یک مُد طعام به فقیر بدهد و چنانچه بعد بتواند روزه بگیرد، واجب نیست قضا نماید.
(2) (گلپایگانی، صافی:) و بلکه در صورت اول هم بنا بر احتیاط لازم..
[عبارت «در صورت دوّم» در رساله آیت اللّه فاضل نیست]
(3) (خوئی، تبریزی، زنجانی، فاضل:) باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد..
(4) (خوئی، گلپایگانی، تبریزی، زنجانی، فاضل، صافی:) احتیاط مستحب..
(5) (زنجانی:) بدون مشقت..
(6) (خوئی، تبریزی:) بنا بر احتیاط.. (نوری:) بنا بر احتیاط مستحب..
شاید این مطالب را هم بپسندید:
[عبارت «بنا بر احتیاط واجب» در رساله آیات عظام: اراکی، گلپایگانی، صافی، فاضل و زنجانی نیست
(مکارم:) مسأله روزه بر کسانی که مبتلا به بیماری استسقاء هستند، یعنی زیاد تشنه می شوند و توانایی روزه گرفتن را ندارند و یا برای آنها بسیار مشکل است، واجب نیست ولی باید برای هر روز یک مد طعام که در مسأله قبل [(1725)] به آن اشاره شد کفاره بدهند و بهتر است که بیش از مقدار ضرورت آب نیاشامند و اگر بعداً بتوانند قضا کنند احتیاط واجب قضا کردن است.
- توضیح المسائل مراجع مطابق با فتاوای سیزده نفر از مراجع معظم تقلید/ متن اصلی از رساله امام خمینی و مُحشی حضرات آیات: سیستانی، صافی گلپایگانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی، شبیری زنجانی، بهجت،فاضل، اراکی، خویی، گلپایگانی، تبریزی.
اینکه می‌گویند اگر روزه برای روزه‌دار غیرقابل تحمل باشد مجاز است روزه‌ی خود را افطار کند، در چه حدی است؟ یک فرد اگر تحمل و ظرفیتش کم باشد، یعنی خوشگذران باشد و از این بابت نتواند روز بگیرد، آیا روزه بر او واجب است؟
روزه به هر حال ضعف و تشنگی را به دنبال دارد، حالا ممکن است بعضی‌ها هم گرسنه نشوند اما روزه به طور طبیعی ضعف می‌آورد، خصوصاً اگر انسان اهل کار زیاد باشد. اما اینها مجوز روزه‌خواری نیست. ضعف اگر در حدی باشد که نشود آن را تحمل کرد و واقعاً فوق طاقت فرد باشد، حالا فرقی هم نمی‌کند که او خوشگذران باشد یا اینکه نه سختکوش و مقاوم باشد، در این صورت اگر به این حد رسیده است که نمی‌تواند روزه را تحمل کند، می‌تواند روزه را افطار کند و بعداً قضای آن را به جا آورد.
افطار به‌خاطر مشقت در اثناى روز
۱۳. اگر شخصى جهت شغلى كه دارد و نمى‌‌تواند آن را رها كند چنانچه بر اثر تشنگی يا گرسنگی روزه برايش حرجى باشد، و همچنين افراد كم سن و سال كه روزه گرفتن براى آنها مشقّت شديد دارد آيا از اوّل روز مى‌‌توانند افطار كنند يا اين‌كه حكم ديگرى دارند؟
ج) در فرض سؤال، هر وقت دچار حرج و مشقّت شدند، مى‌‌توانند افطار كنند و در مورد تشنگی احتياط واجب اين است كه به مقدار ضرورت افطار كرده و در بقيه روز امساك نمايند و در هر صورت بعداً بايد روزه آن روز را قضا نمايند.
منبع: سایت هدانا برگرفته از استفتائات آیت الله العظمی خامنه ای
*- ضمنا شما می توانید از اینجا مشترک خبرنامه سایت شوید و جدید ترین مطالب را دریافت کنید.
- روزه پیرمرد و پیر زنی که ناتوان هستند
- سفر قبل یا بعد از اذان ظهر در ماه رمضان
- حکم روزه در سفر
- روزه قضای پدر و مادر بر عهده کیست
- اگر قضا روزه را تا رمضان سال بعدش نگیرد
- حکم قضا روزه بیمار یا حائض فوت شده
