دوستی قبل از خواستگاری برای آشنایی بیشتر

ارتباط قبل از خواستگارى

پرسش 37. دخترى هستم 20ساله دانشجوى كامپيوتر در چت با يك دانشجوى دكتر آشنا شدم يك جلسه به شهر ما آمد و همديگر را در پارك با اطلاع مادرم ديديم و در مورد ازدواج و معيارها با هم صحبت كرديم ايشان اصرار دارن قبل از ازدواج همديگر را ببينيم و بشناسيم. من به ديدن او بروم او هم همين طور. نمى  خواهد به صورت خيلى رسمى در مراحل خواستگارى همديگر را بشناسيم. حال شما به من چه توصيه اى مى كنيد آيا اين رابطه قبل ازدواج از نظر شرعى درست است؟

 

 

در ابتدا يادآورى چند نكته ضرورى است:

الف. داشتن شناخت از شريك زندگى و همسر آينده ضرورت دارد؛ ولى چگونگى آن از اهميت بيشترى برخوردار است به گونه اى كه وقتى نحوه ارتباط صحيح نباشد به اصل مسئله آسيب مى رساند. چه بسا براى حفظ امور مهم تر و حياتى تر، بايد حتى از ارتباط چشم پوشيد.

 

 

حضرت على (علیه السلام)  مى فرمايد: «لَيْسَ العاقِلُ مَنْ يَعْرِفُ الخَيْرَ مِنَ الشَّر، ولكنّ العاقِلَ مَنْ يعْرِفَ خَيْرَ الشَرَّينْ»[1]؛ «خردمند كسى نيست كه بتواند بين خير و شرّ، خير را تشخيص دهد و انتخاب كند بلكه خردمند كسى است كه بين دو شرّ، آنچه شرّش كم تر است برگزيند.» از فرد تحصيل كرده اى چون شما انتظار مى رود با دورانديشى عمل كنيد.

 

 

ب. ارتباط با جنس مخالف موضوعى مهم و حساس است و در اكثر قريب به اتفاق موارد به انتقال پيام هاى احساسى، عاطفى و… مى انجامد. بنابراين، معيار داورى درباره روابط افراد، به ويژه ارتباط با جنس مخالف، توجه به مقررات و موازين عقلى و شرعى است. بايد در ارتباط با جنس مخالف دست كم به دو نكته اساسى توجه كافى شود:

1. رعايت حيا و عفاف كه فراتر از پوشش و حجاب است.

2. تكبر ورزى دخترانه.

 

 

اگر صميميت، رفاقت، محبت و مهرورزى… بنياد ارتباط با جنس مخالف باشد، اين رابطه آسيب پذير و چراگاه شيطان است. پس دختر در ارتباط با  جنس مخالف بايد متكبرانه برخورد كند تا از آفت هاى ارتباط كه هر لحظه ممكن است خرمن عفت و پاكى اش را به خطر اندازد، مصون ماند.

 

 

امير مؤمنان على (علیه السلام)  نيز به خاطر شدت پرهيزگارى از سلام كردن به زنان اجتناب مى ورزيد. بى ترديد ما از على (علیه السلام)  زاهدتر و با معنويت تر و مطمئن تر نيستيم. وقتى آن حضرت چنين احتياط مى كند، وظيفه ما روشن و بى نياز از توضيح است.

 

 

به نظر ما اين گونه ارتباطات دختر و پسر شرعى نيست و به صلاح دختر و پسر نيست اگر واقعا دختر و پسرى تصميم به ازدواج دارند، بهترين راه مطرح كردن مسئله از طريق خانواده است و سپس در قالب عقد و ايجاد تعهد و پاى بندى به آداب و رسوم و مقررات و سپس نامزدى و… كه همه مى توانند به صورت مشروع انجام گيرد.

 

 

بر اساس گفته هاى فوق و تجارب مشورتى ما پيشنهادى كه ايشان به شما نموده است بسيار مشكوك به نظر مى رسد. به نظر ما به هيچ وجه پيشنهاد ايشان را نپذيريد و به ايشان بگوييد در صورتى كه مايل به ازدواج هستند از طريق خانواده و روش معمول استفاده كنند و اگر نپذيرفتند، به پيشنهاد و اظهار تمايل ايشان براى ازدواج به ديده ترديد و شك بنگريد.

 

 

ما نيز با شما هم عقيده هستيم كه زن و مرد بايد همديگر را بشناسند و بعد از شناخت ازدواج نمايد ولى راه شناخت آن نيست كه مستقيم و دور از نگاه ديگران به گفتگو بپردازيد در حالى كه از تعهد و ايمان و وضعيت خانوادگى او هيچ اطلاعى نداريد. پس ابتدا از لياقت طرف اطمينان پيدا كنيد و آن گاه دل ببازيد و اوقات شيرين با هم بودن را آغاز نماييد و بدون احراز  شرايط، ديدار و خوش بودن معنا نخواهد داشت و عاقبت آن جز گرفتارى نخواهد بود.

 

 

• منبع: هدانا برگرفته از پرسمان، کتاب پرسش و پاسخ خواستگارى .

ویژه نامه مشاوره و زندگی دینی