توصیه هایی برای افطار و سحر

توصیه می کنم دوستان عزیزم را که سعی کنند افطار سبک بخورند، و طوری باشد که برای سحر سنگین نشوند. یک ساعتی قبل از سحر بلند شوند، بتوانند چند رکعت نمازی بخوانند، یک مقدار قرآن بخوانند و یک مقدار دعا بکنند. این مسئله خیلی مهم است.
در این دعاها ما یاد می گیریم که چگونه با خدا حرف بزنیم و چگونه نیاز های مان را برطرف بکنیم و چگونه عقده های دلمان را باز بکنیم و یاد می گیریم که پناهگاه بسیار محکمی داریم که ما را درک می کند، به ما مهربان است و توبه پذیر است، ما را دوست دارد، ما را عفو می کند، گذشته ما را می تواند جبران کند و تنها اوست که می تواند مشکلات ما را حل بکند.

انسان وقتی با خدا مناجات می کند و روی این مناجات «مستقیم است» و مقاومت می کند، حتی اگر خیلی کم، یاد می گیرد که چطور در مواقع خطر، در مواقع حواس پرتی، در مواقعی که ممکن است برای او لغزش و انحراف پیش بیاید، خدای نکرده دلش را از دست بدهد و شیطان بر قلبش غلبه کند، چطور سریع به آن عالم (غیب) منتقل شود و از آنجا کمک بگیرد و چگونه به آنجا پناه ببرد و از هر چه دلبر غیر از خداوند تبارک و تعالی است، فرار بکند.

انس با خدا و مداوت بر دعا این خصوصیت را دارد که انسان خوب می تواند از موقعیت هایی که خطرناک است، فرار بکند به سمت خداوند تبارک و تعالی. خیلی خوب است که انسان خودش را عادت بدهد. نه فقط در ماه مبارک. بلکه در روز یک چند دقیقه ای جدای از اوقات نماز مان و حتی جدای از این تعقیبات، خودمان به صورت خصوصی واقعا با خداوند تبارک و تعالی حرف بزنیم.

منتظران منجی