اهمیت ذکر و یاد خدا /حسرت ترك كردن ذكر خدا در قیامت

اهمّيّت ياد خدا

1. در حديث است كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله فرمود: «به سوى باغ‌هاى بهشت بشتابيد!» پرسيدند: باغ‌هاى بهشت كدام است؟ فرمود: «مجالس وحلقاتى كه در آن ياد خدا شود».[1] 
2. در چندين حديث معتبر آمده است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «هر كه در ميان غافلان، ياد خدا را زنده كند مانند مجاهدى است كه به هنگام گريختن ديگران، در راه خدا جهاد كند وثواب چنين كسى بهشت است».[2] 

ياد خدا در همه جا

1. از حضرت على عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «خدا را در همه جا ياد كنيد كه او با شماست».[3] 
2. در روايتى صحيح ومعتبر مى‌خوانيم كه امام باقر عليه السلام فرمود: «در تورات اصيل آمده است كه حضرت موسى عليه السلام از پروردگار خود پرسيد: خداوندا، مجالسى بر من مى‌گذرد كه تو را گرامى‌تر از آن مى‌دانم كه در چنان مجالسى ذكر تو را گويم. خداوند فرمود: اى موسى، بردن نام من وذكر ياد من در هر حالى شايسته است».[4] 

ذكر پايان مجالس

1. در حديثى معتبر مى‌خوانيم كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله از هيچ مجلسى، هر چند كوتاه، برنمى‌خاست مگر اينكه بيست وپنج مرتبه استغفار مى‌كرد.[5] 
2. از امام باقر عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «هر كس دوست دارد در قيامت به ثواب كامل دست يابد، هنگام برخاستن از مجلس بگويد: (سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ * وَسَلاَمٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ * وَالْحَمْدُ للهِِ رَبِّ الْعَالَمِينَ)».[6] 
3. در روايتى ديگر آمده است كه اين ذكر، كفّاره گناهان آن مجلس است.[7] 
4. از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه خداوند متعال فرمود: «اى فرزند آدم، درمجالس مردم مرايادكن،تادرمجلسى كه بهتر از محفل تو باشد تو را ياد كنم».[8] 
5. در حديثى ديگر فرمود: «هر كس مرا در محفلى از مجالس مؤمنين ياد كند، من او را در جمع ملائكه ياد مى‌كنم».[9] 

حسرت ترك كردن ذكر خدا

1. در حديثى صحيح مى‌خوانيم كه امام صادق عليه السلام فرمود: «هر مجلسى كه نيكوكاران وبدكاران در آن جمع شوند ومجلس تمام شود وبرخيزند در حالى كه در آن مجلس ياد خدا را نكرده باشند، آن مجلس در روز قيامت باعث حسرت وپشيمانى آنها خواهد بود».[10] 
2. از حضرت رسول صلى الله عليه و آله روايت شده است كه فرمود: «هرگاه گروهى در مجلسى گرد هم آيند ودر آن مجلس خدا را ياد نكنند وبر پيامبر صلى الله عليه و آله صلوات نفرستند، آن مجلس در روز قيامت موجب حسرت آنها ووبال گردنشانخواهد بود».[11] 
3. از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «هر گروهى كه در مجلسى جمع شوند و خدا را ذكر نكنند، آن مجلس در روز قيامت مايه حسرت آنها خواهد شد».[12]
[1] . كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 4، ص 293.
[2] . كافى، ج 2، ص 502، ح 2.
[3] . خصال، ج 2، ص 403، ح 46؛ بحارالأنوار، ج 93، ص 154، ح 16.
[4] . كافى، ج 2، ص 497، ح 8.
[5] . همان، ص 504، ح 4.
[6] . ترجمه: «منزّه است پروردگار تو، پروردگار عزّت (وقدرت)، از آنچه آنانتوصيف مى‌كنند وسلام بر رسولانوحمد وستايش مخصوص خداوندى است كه پروردگار جهانياناست». (سوره صافّات، آيات 180 ـ 182)كافى، ج 2، ص 496، ح 3.
[7] . بحارالأنوار، ج 86، ص 23، ح 23.
[8] . كافى، ج 2، ص 498، ح 12.
[9] . همان، ح 13.
[10] . همان، ص 496، ح 1.
[11] . همان، ص 497، ح 5.
[12] . كافى، ج 2، ص 496، ح 1.