وبگاه پاسخگویی به سوالات دینی هدانا

 

اعمال اول هر ماه قمری

مفاتیح الجنان
2

اعمال اول هر ماه قمری

فهرست این نوشتار:

مقدمه

هر ماه را باید با توجّه به خدا و یاد و ذکر او آغاز کرد، و سلامت و موفّقیّت خود را در آن ماه از خداوند متعال طلب نمود.
در همین زمینه اعمالى براى آغاز هر ماه، در کتب دعا نقل شده است که پیوند خلق با خالق را محکم مى کند، یاد خدا را در خاطره ها زنده نگه مى دارد، و انسان را در پناه قدرت لایزال او قرار مى دهد; به یقین این توجّه و دعا، سبب حلّ بسیارى از مشکلات و دفع بلاها و آفات خواهد شد

اول

هنگام رؤیت هلال این دعا را که در «صحیفه سجّادیه» آمده است بخواند که بسیار پرمعناست:
اَیُّهَا الْخَلْقُ الْمُطیعُ، اَلدّائِبُ السَّریعُ، اَلْمُتَرَدِّدُ فى مَنازِلِ التَّقْدیرِ، اَلْمُتَصَرِّفُ فى فَلَکِ التَّدْبیرِ،
اى مخلوق فرمانبردار پیوسته (در حرکت) و شتابان و رفت و آمد کننده در منزلهاى معیّن و گردش کننده در مدار تدبیر
امَنْتُ بِمَنْ نَوَّرَ بِکَ الظُّلَمَ، وَاَوْضَحَ بِکَ الْبُهَمَ،
ایمان دارم به آن خدایى که تاریکیها را به تو روشن کرد و راههاى ناپیدا و مبهم را به تو آشکار کرده
وجَعَلَکَ ایَةً مِنْ ایاتِ مُلْکِهِ، وَعَلامَةً مِنْ عَلاماتِ سُلْطانِهِ،
و تو را نشانه اى از نشانه هاى فرمانروائیش و علامتى از علامات سلطنتش قرار داده
فَحَدَّ بِکَ الزَّمانَ، وَامْتَهَنَکَ بِالزِّیادَةِ وَالنُّقْصانِ، وَالطُّلُوعِ والاُْفُولِ، وَالاِْنارَةِ وَالْکُسُوفِ،
و زمان را به تو محدود ساخت و تو را واداشت به زیاده و نقصان و طلوع و غروب و پرتوافکنى و گرفتن
فى کُلِّ ذلِکَ اَنْتَ لَهُ مُطیعٌ، وَاِلى اِرادَتِهِ سَریعٌ،
و در تمام آنها تو در تحت فرمان او فرمانبردارى و بسوى اراده اش شتابان
سُبْحانَهُ ما اَعْجَبَ ما دَبَّرَ فی اَمْرِکَ، وَاَلْطَفَ ما صَنَعَ فى شَاْنِکَ، جَعَلَک مِفْتاحَ شَهْر حادِث لاَِمْر حادِث،
منزه است خدا که چه شگفت انگیز تدبیرى در امر تو بکار برد و چه دقیق است صنعتى که در کار تو انجام داده تو را کلید ماه نوى قرار داده براى کارى نو
فَاَسْئَلُ اللهَ رَبِّى وَ رَبَّکَ، وَخالِقى وَخالِقَکَ، وَمُقَدِّرى وَمُقَدِّرَکَ، وَمُصَوِّرى وَمُصَوِّرَکَ،
از خدا پروردگار خود و پروردگار تو و آفریدگار خود و آفریدگار تو و تقدیر کننده خود و تقدیرکننده تو و صورت بخش خود و صورت گر تو خواهم
اَنْ یُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّد وَآلِهِ، وَاَنْ یَجْعَلَکَ هِلالَ بَرَکة لا تَمْحَقُهَا الاَْیّامُ، وَطَهارَة لا تُدَنِّسُهَا الاْثامُ،
که درود فرستد بر محمّد و آل او و قرار دهد تو را ماه برکتى که روزگار از بینَش نبرد و ماه پاکیزه اى که آلوده اش نکند گناهان
هِلالَ اَمْن مِنَ الأفاتِ، وَسَلامَة مِنَ السَّیِّئاتِ، هِلالَ سَعْد لا نَحْسَ فیهِ،
ماه امنیت از آفات و سلامتى از بدیها ماه خجسته و مسعودى که نحسى در آن نباشد
وَ یُمْن لا نَکَدَ مَعَهُ، وَیُسْر لا یُمازِجُهُ عُسْرٌ، وَخَیْر لا یَشُوبُهُ شَرٌّ،
و ماه میمونى که ملالى با آن نباشد و ماه آسانى که با دشوارى مخلوط نشود و ماه خیرى که به شرّى آلوده نگردد
هِلالَ اَمْن وَاِیمان، وَنِعْمَة وَاِحْسان، وَسَلامَة وَاِسْلام،
ماه امنیّت و ایمان و نعمت و احسان و سلامتى و اسلام
اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِهِ، وَاجْعَلْنا مِنْ اَرْضى مَنْ طَلَعَ عَلَیْهِ، وَاَزْکى مَنْ نَظَرَ اِلَیْهِ،
خدایا درود فرست بر محمّد و آل او و قرار ده ما را از خشنودترین مردمى که این ماه بر او طلوع کرده و پاکیزه ترین کسانى که بدان نگاه کرده
وَ اَسْعَدَ مَنْ تَعَبَّدَ لَکَ فیهِ، وَوَفِّقْنَا فیهِ لِلتَّوْبَةِ وَاعْصِمْنا فیهِ مِنَ الْحَوْبَةِ،
و سعادتمندترین کسى که پرستش تو را در آن کرده و موفق دار ما را در این ماه به توبه و نگاهمان دار در آن از خطا
وَ احْفِظْنا فیهِ مِنْ مُباشِرَةِ مَعْصِیَتِکَ، وَاَوْزِعْنا فیهِ شُکْرَ نِعْمَتِکَ،
و در این ماه مرا از انجام گناه حفظ کن و الهام کن به ما در این ماه شکر نعمتت را
وَاَلْبِسْنا فیهِ جُنَنَ الْعافِیَةِ، وَاَتْمِمْ عَلَیْنا بِاسْتِکْمالِ طاعَتِکَ فیهِ الْمِنَّةَ،
و بپوشان به ما در این ماه سپرهاى تندرستى و منّت خود را بوسیله انجام کامل اطاعتت بر ما تمام کن
اِنَّکَ اَنْتَ الْمَنّانُ الْحَمیدُ، وَصَلَّى اللهُ عَلى مُحَمَّد و الِهِ الطَیِّبینَ الطّاهِرینَ.
که براستى تویى پر نعمت ستوده و درود خدا بر محمّد و آل پاکش

دوم

خواندن هفت بار سوره «حمد».(1)
شاید این مطالب را هم بپسندید:

دعای جوشن صغیر

اعمال شب های قدر در مفاتیح الجنان

اعمال شب و روز اول ماه رمضان

بر اساس روایات این ذکر را در روزهای آخر ماه شعبان زیاد تکرار کنید

سوم

خواندن نماز اوّل ماه در روز اوّل، و آن دو رکعت است، در رکعت اوّل بعد از «حمد»، سى مرتبه «قل هو اللّه احد» مى خواند (به عدد روزهاى ماه) و در رکعت دوم سى مرتبه «انّا انزلناه»، و بعد از نماز صدقه اى در راه خدا مى دهد; (و اگر مستحقّى حاضر نیست، براى او کنار بگذارد) در بعضى از روایات اسلامى آمده است، هر کس چنین کند، سلامت خود را در آن ماه از خداوند متعال گرفته است.(1)
در بعضى از احادیث آمده است: بعد از نماز، این دعا را (که پرمعنا و پربرکت و مشتمل بر آیات گرانبها و مناسبى از قرآن مجید است) بخواند:
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، وَما مِنْ دابَّة فِى الاْرْضِ إلاَّ عَلَى اللّهِ رِزْقُها، وَیَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَمُسْتَوْدَعَها، کُلٌّ فِی کِتاب مُبین،
به نام خداوند بخشنده مهربان، هیچ جنبنده اى در زمین نیست مگر این که روزى او بر خداست; او قرارگاه و محل نقل و انتقالش را مى داند، همه اینها در کتاب آشکارى ثبت است.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، وَاِنْ یَمْسَسْکَ اللّهُ بِضُرٍّ فَلا کاشِفَ لَهُ إلاّ هُوَ،
و اگر خداوند (براى امتحان یا کیفر گناه) زیانى به تو رساند; هیچ کس جز او آن را برطرف نمى سازد;
وَ اِنْ یُرِدْکَ بِخَیْر فَلا رادَّ لِفَضْلِهِ، یُصیبُ بِهِ مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ، وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ.
و اگر اراده خیرى براى تو کند، هیچ کس مانع فضل او نخواهد شد. آن را به هر کس بخواهد، مى رساند و او آمرزنده و مهربان است.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، سَیَجْعَلُ اللّهُ بَعْدَ عُسْر یُسْراً، ما شآءَ اللّهُ لا قُوَّةَ إلاَّ بِاللّهِ، حَسْبُنَا اللّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ،
خداوند به زودى بعد از سختى ها آسانى قرار مى دهد. آنچه را خداوند بخواهد (همان مى شود). نیرویى جز از ناحیه خدا نیست. خدا ما را کافى است و او بهترین حامى است.
وَ اُفَوِّضُ اَمْری إِلَى اللّهِ، إِنَّ اللّهَ بَصیرٌ بِالْعِبادِ، لا اِلهَ إلاَّ اَنْتَ، سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ،
من کار خود را به خدا وا مى گذارم که خداوند نسبت به بندگانش بیناست. معبودى جز تو نیست، منزّهى تو! من از ستمکاران بودم.
رَبِّ إِنّی لِما اَنْزَلْتَ اِلَىَّ مِنْ خَیْر فَقیرٌ، رَبِّ لا تَذَرْنِی فَرْداً، وَاَنْتَ خَیْرُ الْوارِثینَ.(2)
پروردگارا! هر خیر و نیکى بر من فرستى، من به آن نیازمندم. پروردگارا مرا تنها مگذار و تو بهترین وارثانى.

 

چهارم

از امورى که بر آن تأکید شده است، سه روز روزه گرفتن در هر ماه است. مرحوم «علاّمه مجلسى»(رحمه الله) در «زاد المعاد» مى گوید: مطابق مشهور، این سه روز، پنجشنبه اوّل ماه و پنجشنبه آخر ماه و چهارشنبه اوّل از دهه وسط ماه است.
سنّت است که همه ماه شعبان را روزه بدارد و در ده ماه دیگر، سه روز آن را، روزه بگیرد. و اگر این سنّت از او فوت شد، قضاى آن را بجا آورد و حتّى اگر در تابستان انجام آن دشوار باشد، در زمستان قضا نماید.
در روایتى از امام صادق(علیه السلام) آمده است: «کسى که این سه روز را روزه مى گیرد، مراقب باشد، با کسى جدال و تندخویى نکند و اگر نسبت به او جسارتى شد، درگذرد. و اگر در این ایّام روزه باشد و به منزل برادر مؤمنى رفت و از او خواسته شد که افطار کند، اجابت دعوت مؤمن و افطار کردن، هفتاد برابر برتر است از روزه داشتن».(1)
به هر حال سه روز روزه گرفتن در هر ماه (به نحوى که گذشت) پاداش فراوانى دارد و مورد تأکید قرار گرفته است.
حتما بخوانيدفهرست کامل مفاتیح الجنان
حجت الاسلام محمد حسینخانی

-کارشناس ارشد علوم قرآنی؛ عضو تیم هدانا.

-تحصیل در درس خارج فقه و اصول مراجع عظام تقلید
-دانشجو مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) در رشته تفسیر قرآن کریم.

پیشنهاد ما به شما: بیشتر از نویسنده
نظر مخاطبان درباره این مطلب:

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط سایت هدانا منتشر خواهد شد.

با توجه به حجم سوالات، به سوالات تکراری پاسخ داده نمی شود لطفا در سایت «سرچ» کنید.

2 نظرات
  1. محمد می گوید

    باسلام و وقت بخیر
    ایا فقط در روز باید انجام شه و روز کی تا کی محاسبه میشه
    اگر فوت شد ،در همان شب ب چه نیتی خوانده شود وایا این کار وارد است (مقلد اقای مکارم)
    با تشکر از سایت عالیتون

    پاسخ
    1. حجت الاسلام مهدی طاها می گوید

      سلام علیکم
      ملاک حساب شبانه روز از غروب آغاز و تا غروب روز بعد است.
      اگر دعایی در روز وارد شده باد باید از بین الطلوعین تا غروب آفتاب خوانده شود و اگر مطلق گفته شده باشد از شب قبل و یا روز می توان خواند.
      وفقکم الله لکل الخیر

      پاسخ
توصیه ویژه ما به شما

زیارت روز میلاد رسول اکرم (ص)

1 از 239