احکام شکار کردن با سگ شکاری
فهرست این نوشتار:
احکام شکار کردن با سگ شکاری
[شرایط شکار با سگ شکاری]
مسأله 2609 اگر سگ شکاری حیوان وحشی (1) حلال گوشتی را شکار کند پاک بودن و حلال بودن آن حیوان شش شرط دارد (2):
اوّل: سگ به طوری تربیت شده باشد که هر وقت آن را برای گرفتن شکار بفرستند برود و هر وقت از رفتن جلوگیری کنند بایستد (3) ولی اگر در وقت نزدیک شدن به شکار، با جلوگیری نایستد مانع ندارد (4) و احتیاط واجب آن است که اگر عادت دارد که پیش از رسیدن صاحبش شکار را می‌خورد از شکار او اجتناب کنند، ولی اگر (5) اتفاقاً شکار را بخورد اشکال ندارد (6)
دوم: صاحبش آن را بفرستد و اگر از پیش خود دنبال شکار رود و حیوانی را شکار کند خوردن آن حیوان حرام است. بلکه اگر از پیش خود دنبال شکار رود و بعداً صاحبش بانگ بزند که زودتر آن را به شکار برساند اگر چه بواسطه صدای صاحبش شتاب کند، بنا بر احتیاط واجب (7) باید از خوردن آن شکار خودداری نمایند (8)
سوم: (9) کسی که سگ را می‌فرستد باید (10) مسلمان باشد (11) یا بچه مسلمان باشد که خوب و بد را بفهمد (12) و اگر کافر یا کسی که اظهار دشمنی با اهل بیت پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم می‌کند (13) سگ را بفرستد، شکار آن سگ حرام است.
چهارم: وقت فرستادن سگ (14) نام خدا را ببرد و اگر عمداً نام خدا را نبرد، آن شکار حرام است، ولی اگر از روی فراموشی باشد (15) اشکال ندارد (16) و اگر وقت فرستادن سگ نام خدا را عمداً نبرد و پیش از آن که سگ به شکار برسد نام خدا را ببرد بنا بر احتیاط واجب باید از آن شکار اجتناب نماید (17)
پنجم: (18) شکار بواسطه زخمی که از دندان سگ پیدا کرده بمیرد پس اگر سگ، شکار را خفه کند، یا شکار از دویدن یا ترس بمیرد حلال نیست.
ششم: (19) کسی که سگ را فرستاده (20) وقتی برسد که حیوان مرده باشد، یا اگر زنده است به اندازه سر بریدن آن وقت نباشد (21) و چنانچه وقتی برسد که به اندازه سر بریدن وقت باشد (مثلًا حیوان چشم یا دم خود را حرکت دهد، یا پای خود را به زمین بزند (22)، چنانچه سر حیون را نبرد تا بمیرد حلال نیست (23).
(1) (گلپایگانی)، (فاضل)، (صافی): و یا اهلی وحشی شده..
(2) (فاضل): هفت شرط دارد..
(مکارم): هرگاه با سگ شکاری، حیوان وحشی حلال گوشتی را شکار کند، این حیوان با پنج شرط حلال می‌شود:..
(3) (خوئی)، (گلپایگانی)، (تبریزی)، (صافی)، (زنجانی): و نیز ((تبریزی): بنا بر احتیاط) باید عادتش این باشد که تا صاحبش نرسد از شکار نخورد، ولی اگر ((خوئی)، (تبریزی)، (زنجانی): عادت به خوردن خون ِ شکار داشته باشد یا) اتفاقاً از شکار بخورد اشکال ندارد. [پایان شرط اوّل] (سیستانی): ولی اگر پس از نزدیک شدن به شکار و دیدن آن نتوان از او جلوگیری کرد ضرر ندارد؛ و اگر عادتش این باشد که پیش از رسیدن صاحبش از شکار می‌خورد ضرر ندارد و همچنین اگر عادت به خوردن خون شکار داشته باشد اشکال ندارد، ولی به احتیاط واجب شرط است که عادتش چنین باشد که اگر صاحبش خواست شکار را از او بگیرد به ممانعت و ستیز برنخیزد. [پایان شرط اوّل]
(4) (بهجت): و تربیت شدن سگ به این است که غالباً موقع کشتن شکار آن را نخورد ولی اگر اتفّاقاً شکار را بخورد، اشکال ندارد. [پایان شرط اوّل]
(5) (فاضل): ولی اگر عادت به خوردن خون شکار داشته باشد یا..
(6) (مکارم): اوّل: سگ طوری تربیت شده باشد که هر وقت آن را برای گرفتن شکار بفرستند برود و هر وقت از رفتن جلوگیری کنند بایستد، بلکه همین اندازه که سگ را برای شکار تربیت کرده‌اند کافی است، و لو این که وقتی چشمش به شکار افتاد، خودش حرکت کند و به سوی شکار برود، ولی احتیاط واجب آن است که اگر عادت دارد پیش از رسیدن صاحبش شکار را می‌خورد، از شکار او اجتناب شود؛ امّا اگر گاهی شکار را بخورد، یا فقط خون او را بخورد، اشکال ندارد.
(7) (بهجت): بنا بر أظهر.. (8) [شرط دوم در رساله آیت اللّه (مکارم) نیست] (9) (مکارم): دوم:.. (10) (مکارم): بنا بر احتیاط واجب باید.. (11) (سیستانی): به تفصیلی که در شرایط شکار با اسلحه گذشت. [پایان شرط سوم]
(12) (مکارم): [و] کسی که نسبت به اهل بیت پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم اظهار دشمنی کند، مسلمان نیست و شکار او اشکال دارد. [پایان شرط دوم]
(13) (خوئی)، (فاضل)، (تبریزی)، (زنجانی): اگر کافر یا کسی که در حکم کافر است مانند غالی و خارجی و ناصبی یعنی شخصی که اظهار دشمنی با اهل بیت پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم می‌کند.. (14) (سیستانی): چهارم: شکارچی وقت فرستادن سگ یا پیش از رسیدنش به حیوان..
(15) (بهجت): در صورتی که معتقد به وجوب ِ بردن ِ نام خدا در این هنگام بود و یا اگر معتقد نبوده، عادت به بردن نام خدا داشت..
(16) (گلپایگانی)، (خوئی)، (صافی)، (تبریزی)، (سیستانی)، (زنجانی): [پایان شرط چهارم] (17) (بهجت): بنا بر احتیاط باید از آن شکار اجتناب نمایند، اگر چه بنا بر أظهر مانعی ندارد..
(مکارم): سوم: هنگام فرستادن یا حرکت کردن سگ باید نام خدا را ببرد، ولی اگر از روی فراموشی آن را ترک کند، اشکال ندارد و لازم نیست پیش از فرستادن سگ نام خدا را ببرد، بلکه اگر پیش از آن که سگ به شکار برسد نام خدا را ببرد حلال است.. (18) (مکارم): چهارم:.. (19) (مکارم): پنجم:.. (20) (اراکی): و به طور معمول با شتاب به دنبال صید رفته.. (21) (سیستانی)، (زنجانی): ولی نه از جهت تأخیر غیر معمول در رسیدن به شکار؛ امّا اگر وقتی برسد که به اندازه سر بریدن وقت باشد و سر حیوان را نبرد تا بمیرد حلال نیست. (22) [قسمت داخل پرانتز در رساله آیات عظام: (خوئی)، (گلپایگانی)، (فاضل)، (تبریزی) و (صافی) نیست] (23) (بهجت): و بنا بر أحوط، شکارچی باید خودش را زود به شکار برساند که اگر زنده است، او را به دستور شرع سر ببرد و اگر عجله نکرد چه معذور باشد یا نه و احتمال بدهد که بعد از شکار کردن هنوز شکار زنده بوده و بعداً مرده است، پاک و حلال بودن شکار مشکل است.
(فاضل): [و] هفتم: صیّاد و شکارچی با سرعت یا به نحو متعارف به طرف صید حرکت کند.
[ وقتی برسد که بتواند سر حیوان را ببرد]
مسأله 2610 کسی که سگ را فرستاده اگر وقتی برسد که بتواند سر حیوان را ببرد، چنانچه به طور معمول و با شتاب مثلًا کارد را بیرون آورد و وقت سر بریدن بگذرد و آن حیوان بمیرد حلال است، ولی اگر مثلًا بواسطه زیاد تنگ بودن غلاف یا چسبندگی آن، بیرون آوردن کارد طول بکشد و وقت بگذرد حلال نمی‌شود (1) و نیز اگر چیزی همراه او نباشد که با آن سر حیوان را ببرد و حیوان بمیرد واجب آن است که از خوردن آن خودداری کند (2) .
(1) (فاضل)، (نوری): بنا بر احتیاط واجب حلال نمی‌شود..
شاید این مطالب را هم بپسندید:
(2) (نوری): احتیاط واجب آن است که از خوردن آن خودداری کند.
(فاضل): بنا بر احتیاط، از خوردن آن خود داری کند.
(بهجت): رجوع کنید به ذیل مسأله 2609 شرط ششم.
(اراکی)، (گلپایگانی)، (خوئی)، (تبریزی)، (صافی)، (زنجانی): مسأله کسی که سگ را فرستاده ((اراکی): و به طور معمول با شتاب به طرف صید رفته)، اگر وقتی برسد که بتواند سر حیوان را ببرد، چنانچه مثلًا بواسطه بیرون آوردن کارد و مانند آن ((اراکی): بدون آن که در کار سستی کرده باشد)، وقت سر بریدن بگذرد و آن حیوان بمیرد حلال است ولی اگر چیزی همراه او نباشد که با آن سر حیوان را ببرد و حیوان بمیرد احتیاط واجب آن است که از خوردن آن خودداری کنند.
(خوئی): حلال نمی‌شود ولی در این حال اگر سگ را وادار کند که آن حیوان را بکشد، حلال می‌شود.
(مکارم): مسأله کسی که سگ را فرستاده اگر وقتی برسد که می‌تواند سر حیوان را ببرد ولی کارد نداشته باشد، یا برای پیدا کردن کارد مدّتی وقت لازم باشد، چنانچه حیوان بمیرد احتیاط واجب اجتناب از گوشت آن است.
(سیستانی): مسأله کسی که سگ را فرستاده اگر وقتی برسد که بتواند سر حیوان را ببرد چنانچه بواسطه تهیّه مقدّمات آن مانند بیرون آوردن کارد وقت بگذرد و آن حیوان بمیرد حلال است، ولی اگر چیزی همراه او نباشد که با آن سر حیوان را ببرد و حیوان بمیرد، بنا بر احتیاط واجب حلال نمی‌شود. البتّه در این حال اگر آن حیوان را رها کند که سگ او را بکشد، حلال می‌شود.
[اگر چند سگ را بفرستد ]
مسأله 2611 اگر چند سگ را بفرستد و با هم حیوانی را شکار کنند، چنانچه همه آنها دارای شرطهایی که گفته شده (1) بوده‌اند، شکار حلال است و اگر یکی از آنها دارای آن شرطها نبوده (2) شکار حرام است.
(1) (خوئی)، (گلپایگانی)، (صافی)، (تبریزی)، (سیستانی)، (نوری)، (فاضل)، (زنجانی): در مسأله [2609] گفته شد.. (2) (فاضل): ولی مؤثر در شکار باشد..
[ سگ حیوان دیگری را شکار کند]
مسأله 2612 اگر سگ را برای شکار حیوانی بفرستد و آن سگ حیوان دیگری را شکار کند، آن شکار حلال و پاک است و نیز اگر آن حیوان را با حیوان دیگری شکار کند، هر دوی آنها حلال و پاک می‌باشند.
(مکارم): مسأله هر گاه سگ تربیت شده را برای شکار حیوانی بفرستد، ولی آن سگ حیوان حلال دیگری را شکار کند، اشکالی ندارد، همچنین اگر آن حیوان را با حیوان دیگری شکار کند هر دو حلال است.
[اگر چند نفر با هم سگ را بفرستند]
مسأله 2613 اگر چند نفر با هم سگ را بفرستند و یکی از آنها کافر باشد (1) یا عمداً نام خدا را نبرد (2) آن شکار حرام است (3) و نیز اگر یکی از سگهایی را که فرستاده‌اند به طوری که گفته شد (4) تربیت شده نباشد، آن شکار حرام می‌باشد.
(1) (گلپایگانی)، (صافی): آن شکار حرام است. و اگر همه مسلمان باشند و یکی از آنان عمداً نام خدا را نبرد، بنا بر احتیاط لازم آن شکار حرام است. [پایان مسأله]
(2) (مکارم): یا چند سگ بفرستند و یکی از آنها تربیت شده نباشد، بنا بر احتیاط واجب باید از گوشت آن شکار پرهیز کرد. [پایان مسأله] (سیستانی): اگر چند نفر با هم سگ را بفرستند و یکی از آنها عمداً نام خدا را نبرد..
(3) (فاضل): اگر چند نفر با هم سگ را بفرستند و یکی از آنها کافر باشد، آن شکار حرام است و نیز اگر همه مسلمان باشند و یکی از آنان عمداً نام خدا را نبرد، آن شکار حرام است..
(4) (خوئی)، (سیستانی)، (تبریزی)، (نوری)، (فاضل): در مسأله [2609] گفته شد..
[باز یا حیوان دیگری غیر سگ شکاری]
مسأله 2614 اگر باز یا حیوان دیگری غیر سگ شکاری حیوانی را شکار کند، آن شکار حلال نیست ولی اگر وقتی برسند که حیوان زنده باشد و به دستوری که در شرع معین شده (1) سر آن را ببرند حلال است.
(1) (سیستانی): به دستوری که قبلًا گذشت..
(زنجانی): به دستوری که ذکر شد..
- توضیح المسائل مراجع مطابق با فتاوای سیزده نفر از مراجع معظم تقلید/ متن اصلی از رساله امام خمینی و مُحشی حضرات آیات: سیستانی، صافی گلپایگانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی، شبیری زنجانی، بهجت،فاضل، اراکی، خویی، گلپایگانی، تبریزی.
لینک کوتاه مطلب: https://goo.gl/620Tfc
ویژه نامه احکام خوردن و آشامیدن
- احکام شکار کردن با اسلحه
- مستحبات و مکروهات ذبح حیوانات
- احکام نحر کردن شتر
- ذبح شرعی حیوانات چگونه است
- سر بریدن و تذکیه حیوان حرام گوشت
- حکم ماهی و حیوان حلال گوشت مرده در آب
- خوردن چه گوشتی حلال است
کلید: احکام شکار کردن با سگ شکاری احکام شکار کردن با سگ شکاری احکام شکار کردن با سگ شکاری احکام شکار کردن با سگ شکاری احکام شکار کردن با سگ شکاری احکام شکار کردن با سگ شکاری احکام شکار کردن با سگ شکاری احکام شکار کردن با سگ شکاری احکام شکار کردن با سگ شکاری احکام شکار کردن با سگ شکاری احکام شکار کردن با سگ شکاری احکام شکار کردن با سگ شکاری احکام شکار کردن با سگ شکاری احکام شکار کردن با سگ شکاریاحکام شکار کردن با سگ شکاریاحکام شکار کردن با سگ شکاریاحکام شکار کردن با سگ شکاریاحکام شکار کردن با سگ شکاری
