آرزوی مرگ در اسلام

آيا آرزوى مرگ درست است پس چرا حضرت زهرا(س) از حسن و حسين (عليهما السلام) خواست تا براى او آرزوى مرگ كنند؟

[در بعضى روايات به ما دستور داده ‏اند كه هيچ‏گاه از خدا طلب مرگ نكنيد بلكه هميشه طلب عمر طولانى كه در طاعت و بندگى خدا باشد نماييد. طلب مرگ نمودن از خداوند دليل‏هاى گوناگون مى‏تواند داشته باشد كه اگر منشأ آن ايمان قوى و عشق و محبت وصف ناشدنى نسبت به خداوند باشد به طورى كه عاشق تحمل دورى معشوق خويش را ندارد و وصال وى تمام آرزوى او است، اين طلب مرگ ممدوح است. اما اگر به دليل برخورد با مشكلات زندگى و ضعف نفس باشد كارى قبيح و ناپسند است. امير مؤمنان (ع) در نهج البلاغه در خطبه معروف به خطبه متقين در اوصاف و ويژگيهاى اهل تقوا و ايمان مى فرمايد:

«و لولا الاجل الذى كتب الله عليهم لم تسقر ارواحهم فى اجسادهم طرفه عين شوقا الى الثواب و خوفا من العقاب‏(1)

يعنى: اگر خداوند عمر معينى را براى اهل ايمان و تقوا معين نكرده بود، يك چشم به هم زدن نيز روح آنان در بدنشان نمى ماند به خاطر اشتياق به پاداش الاهى و بيم از كيفر او يعنى مومن مشتاق ديدار و لقاى پروردگارش مى باشد مى داند با مرگ و مردن به پاداش الاهى و نعمت هاى بى پايان مى رسد ولى در عين حال تسليم خواست پروردگارش مى باشد كه هر وقت او بخواهد به ديدارش بشتابند ولى شرط اين اشتياق به مرگ داشتن اعمال صالح و ايمان است.

حضرت سجاد مى فرمايد: «و عمرنى ماكان عمرى بذله فى طاعتك فاذا كان عمرى مرتعا للشيطان فاقبضنى اليك قبل ان يسبق مقتك الى او يستحكم غضبك على خدايا تا وقتى عمر من در راه اطاعت تو صرف مى شود، عمرم را طولانى و دراز فرما، اما اگر عمرم، چراگاه شيطان و محل برآوردن شدن خواست هاى او گرديد، قبل از آن كه خشم تو مرا در بر گيرد و به غضب تو دچار گردم، جانم را بگير (صحيفه سجاديه، دعاى مكارم الاخلاق بنا بر اين آررزوى مرگ در صورتى كه به فرار از مشكلات دنيا نباشد واز سوى ديگر فرد از آخرت خود مطمئن باشد اشكالى ندارد هر چند بايد تسليم امر پروردگار نيز بود ورضاى او را بر همه چيز ترجيح داد.

(1) (نهج البلاغه، خطبه 193) پرسمان/.